otobüse binmek

sadece çomarların yapabileceği eylem biçimi. sahi o mide bulandırıcı uzun araçlarda birbirinizi koklaya koklaya gitmek mutluluk mu veriyor?
bunu her düşündüğümde ünlü düşünür esra erolun şu sözleri aklıma geliveriyor
''Ciple giderken otobüstekileri görünce ağlıyorum''

istanbul'da yaşayanlar için işkencedir.

Laik bir semtte gayet de hoş olabilecek eylemdir

Sıcaklar yaklaşıyor ve otobüsten şu sesler yankılanıyor
"Camı açın,camı!"

11ÜS Rezaleti...

Genelde sevmediğim bir durumdur ama uzun yol olunca yanında bide kafa dengi biri olunca güzel olabilen bir eylem olabiliyor

akraba olunacak mekanların başında gelir

alışkanlık yapar. ta ki araba sahibi olana kadar. araba aldığınızda ise otobüse binmek zorunda kalırsanız çin işkencesinden beter gelir o durakta beklemek size

Bu aylarda yavaş yavaş çile haline gelmeye başlayan, hele ki kalabalık bir şehirde yaşıyor iseniz tamamen işkence olan durumdur.

yaşadığım kyk denen bela yerden okula veya şehir merkezine gidebilmek için gerçekleştirdiğim eylem.

Yazın başka kışın başka bir azap ve ızdırap olan davranış biçimi, yaşamsal mecburiyetlerden biridir hatta.

Bu aşamada başarılı olan ençükiyen insanuslar bir üst level olan metrebüs ve kadıköy-pendik metro hattına yükselir..

kullanmıyorum fakat hatlara göre değişiyor mesela MR20 veya 73y ile seyahat ederseniz muhtemelen otobüsün içinde 5-6 kişi olacaksınızdır. Beylikdüzüne giden otobüsleri saymıyorum keza onların içinde 1-2 kişi bulursanız sohbet edersiniz