ölmenin en kötü yanları

atticus finch
ekşide gördüğüm başlık, buraya taşıyorum

bence bir süre, yani 2-3 kuşak sonra kimsenin seni bilmeyecek olması. seni hatırlamayacak demiyorum bilmeyecek sanki hiç olmamışsın gibi. mesela kaç kişi dedesinin babasını tanıyor? sanki o adam hiç yokmuş gibi değil mi, oysa o olmasa sen yoksun ama o hiç var olmadı gibi, zira ne bir adı var ne cismi ne fotoğrafı. çok garip cidden.

edit - tabii hatırlanacak, önemli bir şeyler yaparsan durum başka. bugün hala hatırladığımız ve daha da hatırlanacak bir sürü ölümsüz var mesela.
cuenta
Bence o andan itibaren olacak bilimsel gelişmeleri takip edemeyecek olmaktadır.

Uzayda canlılık var mı?
Okyanus altında daha ne gibi canlılar var?
Işık hızını geçebilen araçlar üretilebilecek mi?
Zamanda yolculuk mümkün müdür?
Ölüme çare bulunacak mı?

Gibi sorulara hiçbir zaman cevap veremeyecek olmaktır
leo
Sürekli düşündüğüm bi konu, ölmek. Üstünde sayısız tahmin yapabiliyorum mesela ölür ölmez anında reankarne olup yeni bir hayata başlayacağımız veya doğmadan önce nasılsak öyle olacağını düşünüyorum yani bi karanlık gibi.. Ürkütücü bi durum yaşamadan bilemeyiz deyip kitlemek istiyorum kendimce
nemlendirici kullanan ebu leheb
yoktur.

her gün daha fazla sayıda insandan "bıktım artık" ifadesini duyuyorum. üstelik katıldığım bir durum.

ancak insan ezberine kodlanmış hayatta kalma içgüdüsü ile kalkıp gidemiyoruz şu sikko dünyadan. bok var halbuki...

aile?

hepsinin yalan olduğunu birgün anlarsın. hele ki bana eş-sevgili vs hiç deme. bedenler değişse de ruhlar hep aynı. geçiniz.