ölmek istemek ama intihar etmemek

Bugünlerde bol bol yaşadığım durum. Bağırıyorum, anırıyorum, böğürüyorum, gereksiz gülüyorum sonra salya sümük ağlıyorum, her kötü düşünce aklıma geldiğinde midem bulanıyor ama kusamıyorun, evden çok az çıkıyorum bu yüzden laik sözlük, facebook, 9gag/cookie gibi sosyal mecralarda zaman geçirip aslında mutlu olmayıp mutlu taklidi yapan insanlara özeniyorum. Sonrasında bir his geliyor yüzümde pislik bir gülümsemeyle "yaşamak istemeem artııık aranızaaa" diye şarkı söylemeye başlıyorum. En sonunda yaşamak için bir sebebim olmadığı sadece doğal içgüdü olduğu için yaşamaya devam ettiğimi düşünüyorum. Sonra geçiyor, hala yaşamak istemiyorum ama yaşamaya devam ediyorum. (Ne boktan bir ergenlik yaşıyorum ya)
Keşke doblo sahibi her cuma beni namaza götüren, fatihte oturup haftasonları eyüp taraflarındaki herhangi bir çimende piknik yapacağım, beni din yoluyla hayata bağlayacak bir ailem olsaydı. Çok karışık kafam ya ergenlik sonrası da geçmiyormuş bu durum gözlemlerime göre. Gidebildiğim yere kadar gidicem galiba.


Kısaca: ergenlik hezeyanı

Guzel insan herseyden once insansin kendini hirpalama karanlik gecelerin ardindan sabaha cikmak icin sebepleri bilincaltin bulucaktir. Sakin ol o klavyeden uzaklas lutfen

başlık tam olarak ruh halimi yansıtıyor. ölmek istiyorum lakin acı çekmekten, intihar ettiğimde felç kalmaktan ölememekten korkuyorum. eğer bir gün çektiğim acıdan intiharın acısını düşünemeyecek olursam işte o zaman gözümü karartıp bunu deneyebilirim. ama ben de öyle bir talihsizlik var ki ölmeye çalışsam ölmem de sadece sürünürüm. o derece hayatımda her şey bir terslik düzeyinde ilerliyor.

İntihar bazı durumlarda mantıklı açıklaması olabilecek ama genel itibariyle uzak durulması gereken şeydir bana göre. Eğer yaşamınız bir başkasının iki kelimesine kaldıysa, kendi yaşamınıza karar vermek ve kendi geleceğinizi tayin etme özgürlüğünüz elbette vardır ve bu bazen devrimci bir hareket olarak görülebilir. Ama hayattaki boşluk ve amaçsızlik ise intihardaki temel neden, yapmayın bunu. Sakın yapmayın. Bir amaç bulun...

intahar etmek bişeyi çözmeyeceği gibi geride kalanlara birçok sorun yükleyecektir. Güzel bir kafa ve müzik ile(buradaki seçim çok önemli yardımcı olabilirim aksi taktirde o kafayla ilginç müzikler dinleyip intahar edebilirsiniz) çözemeyeceğiniz bir problem yok diye düşünüyorum.
Özet : müzik ruhun gıdasıdır .

(bkz:zütü yememek)

arada içine girdiğim durumdur kendim için değil arkamdan üzülecek insanlar için vazgeçiyorum.ha bide ölümüme sevinecek ibneler var diye inatla hayata tutunuyorum

ölmek istemek ama diğer yandan içindeki umutları da bitirememektir.

Bunun bir de başarısız intihar kısmı vardır genelde hep. Bünyemizin öyle güçlü bir hayatta kalma güdüsü vardır ki kafanıza silahı dayadığınız anda ki o keskin soğuk metal şakaklarınızı terletir, elleriniz titrer, bir türlü götünüz yemez o tetiği çekmeye, o bir anlık cesaret hiç gelmez. Öyle kala kalırsınız işte, gecenin bir yarısı, kliması bozuk aracın içinde -17 derecede sırılsıklam terli şekilde. Tabi tüm haberler kötü değil, radyo hala çalışıyor, sezen hala hasreti söyleyebiliyor. Siz hala 88 albümünün her parçasını ezbere biliyorsunuz. Yine de say deseler göztepe'nin efsane 11'ini sayamazsanız işte, gerçi Ankarada kimin aklına gelir ki.