1919 yılından başlayarak kilis-antep yolunda fransızlara karşı direniş gösterdi.
Fransızlar antep'i alabilmek için çok çabalar. Fakat antep halkının direnişiyle karşılaşınca, kilis üzerinden gelecek olan takviye ekibini beklemeye başlarlar. 1920 mart ayı başlarında, Bu yolu da şahin bey ile fedaileri tutarlar ve tam donanımlı fransız ordusunun geçişini engellemeyi başarırlar.
Fransızlar daha sonra bu durumda daha ağır teçhizat ile saldırıya geçer. Yine kuvacıların direnişi ile karşılaşırlar. Kuvacılar var gücüyle direnirlerken, çatışmanın dördüncü gününde, 28 mart 1920'de, geriye çekiliş başlar ve elmalı köprüsü'nde, kala kala 19 kişi kalırlar. Geri kalanlar da şehit olurlar. Son kalan şahin bey'dir.
Şahin bey son kurşununa kadar direnir.
Kurşunu biter.
Tüfeğini yere çarpıp kırar.
Yumruklarını sıkıp, düşmanın gelmesini bekler.
Yanına yaklaşamayan düşman kendisini kurşuna dizer.
Ve bedenini süngülerler.
Organlarını ve bedeninin parçalarını köprüye asarlar.
Şahin bey şehit olur.
Rivayet odur ki, mermisi bitince köprüye çıkar, yumruğunu sıkar ve şöyle bağırır: "Allah'ım vatanımı kurtar, alçak düşman! Gel sen de süngüle!"
Kahramanlıklarından dolayı kendisine şahin bey denmiştir.
Elmalı köprüsü'nün yanıbaşına şu anlamlı ve özel heykeli yapılır;
Şahin bey'in fransız komutanına yazdığı mektup;
"kirli ayaklarınızın bastığı şu toprakların her zerresinde bir damla türk kanı karışıktır. her bucağında bir atanın mezarı vardır. adı belli olmayan zamanlardan beri türkler bu topraklarda yaşamaktadır. türk bu topraklara bu topraklarda türk'e ısındı, kaynadı.
sade siz değil, bütün dünya bir araya gelse bizi bu topraklardan ayıramaz.
sonra sen hiç ömründe “türk esir yaşamaz." diye duymadın mı? namus ve hürriyet için ölüme atılmak ise bize ağustos sıcağında soğuk su içmekten daha tatlı gelir.
sizler canı kıymetli insanlarsınız.
çatmayın bize.
bir an evvel topraklarımızdan savuşup gidin. yoksa kıyarız canınıza.
21 şubat 1920
antepli şahin”