İnsanı insan yapan inançtır. Uğruna inanılacak bir gerçeklik yoksa zehirlenip yığılır o ruh.
Hayatımı inançsızlık savaşı üzerine inşaa edeceğimi planlamazdım. Herkesin hobileri ve fobileri vardır bunlar renklendirir hayatı. Herkesin hedefleri vardır bunlar ayakta tutar yaşamı. Benimkisinin "ikna" üzerine şekilleneceğini tahmin etmezdim.
Oturup birisi bana "gerçekten haklısın" dediğinde aldığım hazzı cinsel orgazm sırasında almadığımı itiraf ediyorum...
İtiraf ediyorum, inançsız bir insanın yaşama amacının sadece ufak tefek oyalanmalar olduğunu.
İtiraf ediyorum, herşeyin çok ama çok anlamsız kaldığını.
İtiraf ediyorum, hiçbir obje veya kişinin içimdeki bosluğu kapatamıyacağını.
İtiraf ediyorum, sorgulamanın ve gerçekleri görmenin bir bataklık olduğunu.
İtiraf ediyorum, bu bataklığın tüm neşe ve kederi içine çekerek yaşamı anlamsızlaştırdığını.
İtiraf ediyorum, bu bataklığa başkalarınoda çekmekten haz aldığımı.
İtiraf ediyorum bu bataklıkta birilerine turunarak batmaktan hoşlandığımı.
İtiraf ediyorum, kendimi üstün gördüğümü.
İtiraf ediyorum, ümitsizim çünki uğruna ümitlenilen herşeyin anlamsız olduğunu biliyorum.
İtiraf ediyorum, ben tanrıyım. Tüm gerçeklik kafatasımın içindeki bir sahne.
İtiraf esiyorum bir rüzgar gibi ölüme üflediğimi.
(Edit 2016 yılında girdiğim entry samimiyetsiz ve başlık parselleme havasında olduğundan daha etkili, anlamlı bir giri ile düzelttim bu başlığı.)