laik günlük

iron
ehh işte günlüğe yazacak pek bir şey yok. ama yine de plansız karalamak geliyor içimden. aslında muıtlu olmam gerektiğini düşünüyorum ama bana mutlu olmam gerektiğini düşündüren şeyin mutsuz olmak için bir sebep olmaması olduğundan dolayı mutlu olamıyorum. aslında mutluluğu geçtim bu aralar pek var olamıyorum. bana ait olmayan bir hayatı yaşayamadığımı düşünüyorum. bu nedenle bu bedene değilde bu hayata sıkışıp kalmış gibiyim.. kar sularının erimesini bekliyorum ayağa kalkmak için, sonra herşey daha farklı olacak diyorum. buna inanıyor muyum bilmiyorum, ama umut ediyorum. Eskiden kendime içinde bir yer edindiğim ve mütşih keyf aldığım şeylerin içinde olmadığım için şükrediyorum. öyle işte günlük yaşayıp gidiyorum.
bu başlıktaki tüm girileri gör