küçük iskender

frantz fanon
marjinal bir şair. eşcinselliğini gizlemez, şiirlerinde dilinin kemiği de yoktur her türlü lafı eder. ama tv'ye çıkınca da enteresan bir şekilde kibardır, sanırsın o şiirlerin altında imzası yok da haber spikeridir kendisi. ağır romandaki ibne rolü onundur ayrıca.
"türkiye" diye bir şiiri var (şiir kısmen 2007 öncesine nabız tutsa da) iyidir, geçerlidir hala.
ickial
iki gün önce hayatını kaybeden sevdiğim bir şairdir.

buraya bir şiirini bırakıyorum.

ben ölürsem şiiri...

ben ölürsem karakutumu bulamayacaklar
ne bir ask zerafeti
ne bir hayal tabiri.. küçücük ömrüm
hep rüzgar gülleri kokacak ! bir sinek cenazesinden dönmüsüm de sanki
agzim burnum kanyak
denizden yeni çikartmislar yagmurun ölüsünü
mevsimlerden napalm günlerden ilkbahar hummali sabrimin glayöllü dag köyleri
sana hasret sakimak mi yakisacak
çok arayacak çocuklugum esas sirrini
benim yüzüm bir kedi amipidir
ben ölürsem o kendiliginden çogalacak ! ben ölürsem karakutumu bulamayacaklar
ne bir buz yorgunlugu
ne bir sinema perdesi yirtik.. küçücük kabrim bir çocuk kalbi gibi haylaz olacak !

(bkz:press f to pay respect)