Aksine katıldığım düşüncedir.
İnsan doğumu itibariyle önce bencil -piaget'in bebeklik dönemi kuramlarını inceleyiniz-, daha sonra acımasız -yine piaget'nin okul çağı çocukluk özellikleri ile gözlemlerinizden faydalanın- ve sonrasında tekrar bencil -piaget ve freud'un ergenlik çağı teorileri- bir yapıdadır.
Yirmi sene bu şekilde yaşayan insan, mecbur olarak ileriki dönemlerde de gençliğini ve bebekliğini deneyim olarak yanında taşıyacaktır. Bu deneyimler ile çatışmalar yaşayacaktır.
Tüm bunların sonunda asıl olarak insan içinde barındırdığı kötülüğü -freud'un ego ve süperego çatışmaları- bastırarak iyi olmaya çalışan bir varlıktır.
Kötülüğün olmaması demek, iyiliğin gün yüzüne çıkması demektir.
İyilik denen şey, Kötülüğün yokluğudur.
Tabii burada iyiliğin yanına ilgisizliği de eklemek gerekir ki, iyilik üzerine alan biraz daha açılsın.