Arkasından açıklama yapılacak ya da örnek verilecek tümcenin sonuna konulan noktalama imi.
Dikkat edilirse, yüzünde onu züppelikten kurtaran iki aza vardır: Biri, gözleri ve bakışının manası; öteki, ağız ve dudaklarının ifadesi…
Yazılarda kullandığımız başlıca noktalama imleri şunlardır: nokta, virgül, noktalı virgül…
Uyarı:
İki nokta konulduktan sonra gelen bölüm, bir tümce oluşturuyorsa ya da tümce değerinde ise büyük harfle başlatılır; tek ya da öbek olarak sıralanan sözcüklerde büyük harf kullanılmasına gerek yoktur.
2) Alıntılarda, tırnak iminden önce iki nokta konulur:
Hamdullah Suphi Tanrıöver, Atatürk için şöyle demişti: “Sevgili Gazi! Talihin en karanlık günlerinde ismin bir çoban yıldızı olmuştu. Hepimiz ona bakarak yol aldık.”
3) Yazı içinde bir kişinin konuşmasını göstermek için kullanılan “-” iminden önce de iki nokta konur:
Nüfus kâtibi:
— Yirmi yaşında var mı bu oğlan? dedi.
4) Matematiksel bölme işleminde, bölünenle, bölen arasına konulur:
28:4 = 7, 112:8 = 14...