Yıllarca hayat hakkında düşündüm; araştırdım okudum dinledim...Hayatın bir yarış olduğu söylendi bizlere hayatta hep bir adım öne atmayı sonra bir diğer ayağı onun yanına diğerini daha da ileri atmayı öğrendik.Bunun hakkında biraz konuşalım..
Küçükken arabada oturup elimi yanağıma dayayıp ileri doğru bakarken hep şunu düşünürdüm "Acaba en öndeki araç hangisi".. Bir araba geçerdik, bir tane daha önümüzde olurdu ve onunda önünde bir tane ve dahada fazla.. anlayamadım acaba hangisi en öndeydi ?. Dahada düşünüp şu karara vardım "Başlangıç noktaları aynı olmayan hiçbir şey yarışamaz"...O an o kadar anlamlı gelmese de şu an idea oluşturmaya yol açmakta bu Hipotezim...
Evet doğruydu başlangıç noktaları aynı olmayan hiçbir şey yarışamazdı. işte hayatta böyle aynı konumda olmayan başlangıçlarımızla yarışmaya çalışıyoruz.Simdi çok ama çok mutsuzuz.. Bakın etrafınıza sabah aceleyle işine koşanlar ve tabi anlamsızca kavga edenler.. Bazılarımız kategorisini değiştirmeye çalıştı ; kadınlar zengin ama itici eşlere , erkeklerse kadınlar için daha büyük bir hırsla hayatı yaşamayı unutmaya başladı..Ama bilmiyorlardı hep mutsuz kalacaklarını çünkü hayatın yarışma hırsının sonu yoktur..
Yazıma bir örnekle son vereceğim.Bir işsiz ve bir devlet başkanı düşünün. işsiz insana devlet başkanı olacağını söyleyin bir anda.. herhalde bayılır mutluluktan; sevinçten ağlar .. inanamaz hayatının en güzel şeyi olur bu...Fakat bir devlet başkanı diktatörlüğe göz dikebilir Işsizin mutlu olacağı hatta rus ruleti oynamayı bile kabul edebileceği konumdan daha üstünü isteyecektir bu devlet başkanı dediğim gibi hırsın sonu yoktur..
not: emre kongar bu yazımı bir şekilde okumuş ve özelden mail atıp beğendiğini belirtmişti yıllar önce. maillerimi kontrol ederken buldum.
anne boleyn
belki bir emre kongar değildik ama biz de yazınızı çok beğendik rigmo bey.