gülerken yüzün

pencere
muhteşem bir gülten akın şiiridir;

gülerken yüzün
dem çeken bir güvercinin sesini
için için büyüyen çimenleri
baharda lunaparkı, bayramyerini
ve alışkanlıklar dışında her şeyi

gülerken yüzün
aşıyor geçmişin acılarını
kendini yarına değiştiriyor

gülerken yüzün
sanki çarmıhını kırmışsın
senin ve ardından geleceklerin
aylası alnına düşmüş gecenin
oturmuş ağlıyor kendisi