Şu sıralar yaşadığım histir. Efenim sanki insanların içlerinden, aralarından geçip gidiyorum da kimse fark etmiyor gibi. Fark ettirmek için bir çaba isteğine sahip olmuyor, öylesine bir kenarda yayıp oturuyorsunuz falan.
Aslında bir o kadar da eğlenceli bir his bu. İnsanları olabildiğince gözlemleyebiliyorsunuz.
görünmezlik hissi
(bkz:asosyalite)
asosyallikle alakası yoktur.kime görünecektir ki aq? memlekette sohbet edilecek insan mı kaldı? yahut edilen sohbetlerin bir değeri mi kaldı.götüm götüm yaşıyoruz siktiğimin yerinde. ben şahsen sosyallik abidesi kadıköy or*spusuydum bir vakitler..yine oradan çıkmıyorum fakat zerre sosyalleşesim gelmiyor. hele yeni biriyle mi tanışacam kaçıyorum aq bırak kendi isteğim ile tanışmayı bulunduğum ortam başka insanlarla kaynaşmayı gerektirdiğinde sanki hafakanlar geliyor kaçıyorum direk.ne yapacam amk? o da köle her an öldürülebilir bende.kitap mı konuşacam film mi? ne değeri var.uzar bu.neyse