kız kardeş

Kardeşleriniz içerisinde kız cinsiyetli olandır. Hele ki bir ailede birden fazla erkek evlat bir tane varsa bu kız evlatlardan pek daha kıymetlidir. Biraz içerlemiş vaziyetteyim çünkü ilk kez yuvadan gurbete gönderdim onu.

Hiç unutmam. Her yerde de anlatırım konusu geçtikçe.

5-6 yaşlarındayım. 9 Eylül 1998 sabahı. Doğum günüm o gün. Böyle bir neşeyle kalktım yatağımdan. Doğum günüm be! Bir çocuğun en mutlu olabileceği yegane gün. Kalktım yataktan kıçımdan düşen "Seneye de giyer çocuk zaten uzun!" diye ebeveynlerimin aldığı biraz büyükçe pijama denen donu çeke çeke koştum valideyle babanın odasına. "Hığaaaaaa!" diye sevinçten deliriyorum. Odaya girdim baktım. Evde kimse yok. Kulaklar bir düştü tabi. O zamanlar rahmetli anneanneciğim de bizde kalıyor. Dedim gideyim de ona biraz şımarayım. Gerçi kime şımarıyosun rahmetli devlet gibi kadındı. Ama çocuksun ya işte.

Pat diye girdim odaya yine bir ninja kaplumbağa nidasıyla "Hığğaaaa!" diye. Baktım anneannem de yok yatağında. Yahu benim doğum günüm nerde bu millet? Nasıl olamazlar yerlerinde? Beni bırakıp nereye gidiyorlar ulan! Gittim geri odaya. Bizim birader uyuyor. O da daha 2-3 yaşlarında. Ben bastım yaygarayı başladım ağlamaya. "Kimse beni sevmiyo eeeğüeee!" diye sümük saçıp salya fışkırtan şımarık bir çocuğa evrildim bir anda. Zavallı biraderimin hiç bir şeyden haberi yok. Zırlamama uyandı bu da başladı ağlamaya. Allaaaah! Bir alamet-i kıyamet kopuyor ki sormayın a dostlar! Düşman başına!

Biraz sonra babam geldi. Kapıdan kaptığı gibi bizi kucağa attı arabaya. Gidiyoruz bi yere ama biliyosam en adiyim. Arabanın arkasında iki tane somurtkan velet oturuyoruz. Hani şu araba camlarından sarkan mutsuz evcil hayvanlar olur ya, heh aynen öyle. Kocaman bir binaya geldik. Kalabalık bir yer. Ambulanslar falan filan hastaneymiş meğer. Sonra anneannemi görünce sevindim ben. Ama kucağında bir bohça var. "Kardeşin bak!" dediler. Anlamadım. Bohça mı kardeşim? Neydi bu şimdi yani? Sonra buruşuk suratlı bir şey kendini belli etti bohçanın içinden.

Akşam komşular falan bizde. Tabi bizim pasta doğum günü işi yalan oldu. Gitti oyuncaklar hediyeler falan. Sonra dediler ki "Annenle babanın doğum günü hediyesi sana bak bu kardeş!" Ne zahmet etmişler diye düşünürüm şimdilerde böyle bir hediye için. Zaten öyle de oldu. Oyuncağımdı artık yani. Sabahları kalkıp şaklabanlıklar yapıyorum falan onunla oynuyorum ediyorum. Konuşsun diye agucuk bugucuklar falan filan.

Sonra büyümeye başladı. Emeklemeye, yürümeye, koşmaya, konuşmaya... Cırcır böceği gibi kıçında bir bezle çıkıp biz top oynarken bize şarkı söyleyip konser vermeye falan başladı. Mahallenin maskotu oluvermişti birden. Sonra okula başladı birden. Nasıl oldu anlamadım. Aynı gün, aynı hastanede doğduk. Aynı okulda aynı sınıf şubesinde okuyacaktık. Benimle gidip geldi bir sene. Sonra benim okul bitti tabi. Ben yallah liseye!

Sonra bir baktım liseye başlıyor bizim kız. Lise de ayrı düştük işte. O başka bir liseye gitti. Tabi o liseye başlıyorken bana da üniversite gurbet yolları görünmüştü. Ben de düştüm yollara gittim...

Şimdi bu gün ben onu yolluyorum. Üniversiteye. Bana sorsanız gözümde hala o gün anneannemin kucağındaki bohça o. O kadar küçük. Hiç büyümedi.

Böyle bir şey işte kız kardeş sevgili sözlük. Büyüse de küçücük kalan, bebek olan hatta göz bebeği olan kardeştir kız kardeş.