Uyandıktan yarım saat içindeki zaman diliminde başlayıp, sızana kadar dizginleyemediğim isteğimdir.
Varoluşsal sorunlar ile yaşayan bir kişinin alkolün yarattığı ikinci karakter sayesinde beynindeki çarkları durdurma isteği ile harmanlanmış, bastırılmış duyguların ağızdan akan bir gökkuşağı gibi gün yüzüne çıkmasıyla birlikte hamam böceğine dönüşmesini geciktirmek için çırpınışlarıdır. Parasızken el kol titretir bu istek, tıpkı şehrin bir ucundan diğer ucuna gitmek için gecenin bir vakti o son otobüsü beklemek gibidir... Ya geçmişse ? O kadar yol yürünür mü şimdi? Gece bitmez... Yaşamak istemez insan geceyi de gündüzü de. İnsan kendisiyle baş başa kalmak zorunda olmamalı eğer istemiyorsa, iç sesi susturmanın bir yolu olmalı... Musluktan akan, duş başlığından akan bir yolu olmalı, doğal olmalı. Düşünmeyi durdurmanın bir yolu olmalı, uyuyabilmeli insan kafasını yastığa koyduğunda. Çok zor değil bir insanın gerçek anlamda hayattan tek istediği şeyin sabahları ballı mısır gevreği yerken cartoon network izlemek olması. Bu kadar yapmacıklık, yapmacık olmadan yok edilemiyor.