cehalet mutluluk mu

pencere
hayır asla değil. hatta bunu hem kendisine, hem herkese haykırmak, onurlu insanın en büyük işi gücü olmalı. sanırım bu çağın en büyük sorunu kimsenin cahilliğinden utanmıyor oluşu. çok kimsenin hiç bir konuda bilgisi yok, fakat çok ilginç ki fikirleri var. bilmiyorlar ki o sığ fikirler bile kendilerine özgü fikirler değil, kendilerine hap gibi kalıp kalıp dayatılan fikirler. özellikle son dönem gençliğinin büyük bölümünün beyinleri yok, fikirleri var gibi zombisel yaratıklara dönüştüklerini gördükçe kahrolmaktayım.

bu çağın insanınından sanki özgünlüğü kazımışlar. kalite yeniden doğmuyor. herkes kitap okumaya zaman bulamadığı yalanına sığınıyor. bu riya bile kocaman kocaman çürütmeye yeterli insanı. herkes birine benzemenin büyük yarışı içinde. oysa bilmemek değil, cahilliğinden utanmamak ayıptır. bunu bir hatırlasak belki çok şey düzelecek.
bu başlıktaki tüm girileri gör