bir gün yine okuldan çıkmışım yurda gidicem. ama ayakkabı ayağımı vurdu yürüyemiyorum bile. okulla metro arası 2 km sürüne sürüne bi şekilde vardım metroya. her oturmak istediğimde olduğu gibi 4 vagonlu gelmişti tıklım tıklım metro hareket edecek yer yok. bindikten 1 durak sonra tam önümdeki yer boşaldı hiç sağıma soluma bakmadım direk oturdum. oturmaz olaydım. ta öbür vagondan kadın gelmiş bana çekmikiriyor saygısızsın şöylesin böylesin. yaşlı falan da değil ha annemden küçüktür. orda bi güzel tartışmaya başladık sonra metrodaki koca yürekli insanlar beni savununca sustu çirkef. metrodan inerken de topalladım biraz utansın diye belki biraz yüzü kızarır sandım ama yok indiğim gibi tekrar başladı söylenmeye. o an inmemiş olsam linç yiyeceğimi bile bile o kadını allahına kavuştururdum. keşke inmeseydim.
demem o ki genciz diye yer vermek zorunda değiliz. yoruluyoruz, hasta oluyoruz, yorgun oluyoruz. ama bu anlayışsız fırsatçı çirkef kadınların soyu tükenmiyo. şımartmayın artık şu orta yaşlıları valla tepemize çıkardınız.