dinden çıktıktan sonra hissedilenler

özgürleşme,rahatlama,fikirlerini rahatça beyan edebilme.

Boş hissettim. Bomboş. Ruhumda garip bir ağırlık vardı. Normalde her gece dua eder yatardım. Dua etmeyi kestikten sonra uykularım azalmaya başladı. Uyuyamıyordum. Sonra yavaş yavaş geçti bu durum. Alışkanlıktan olduğunu tahmin ediyorum. Swh.

Benim için belirsiz bir konu. Çünkü benim dinden çıkmam bir anda olmadı. Yıllarca düşünerek önce müslümanlığımı sorguladım. Yaptığım ibadetlerin saçma olduğunu,kutsal kitaba göre benim günah işlememin tamamiyle tanrı iradesinin sayesinde olduğunu farkettim önce. Sonrasında da yavaş yavaş ibadeti bıraktım. Bir çoğunuz için bu saçma bir cumle olabilir ama dogrusu bu. 5 yıl kadar önce istanbul universitesi spor klubunde genc takimda basketbol oynadigim donem haftada 3 gun antrenman vardi ve ramazanda antrenman harici her gun oruc tutuyodum. Hatta kadir gecesine denk geldigi icin bir antrenmana gitmeyip oruc tutmustum. Sonra yillar icinde bu sure azaldi. En son galiba 2 yil once falan 1 gunlugune oruc tuttum onda da okul iftarina gidecektim. Daha sonra bir sure gercek islami anlamaya calistim. Hangisiydi gercek islam?benim yasadigim mi yoksa akplilerin , seriatcilarin ve isidcilerin yasadigi mi? Isidcilerin tam da kitaba uygun davrandigini farkettim. Ayrica kitabi inceleyince dine gore tanrinin son derece narsist ve sadist oldugunu gordum. Kendisine inanmayanlari cehenneme atacak kadar sadist, evrendeki en mukemmel seyin kendisi oldugunu soyleyecek kadar narsist. Ben de "tanri dinlerde bahsedildigi gibi sadist ve narsist olamaz" diye dusunup zaman icinde dinden koptum. Bunu ilk farkettigim an ne hissettigimi bilmiyorum ama bu konuda simdi ne hissettigim cok belli. Vicdanim cok rahat cunku artik bana mantiksiz ve ahlakdisi gelen dinlere inanmiyorum. Sadece tanriya inaniyorum o kadar.

Dine ne zaman nasil girdigimi hatırlayamadığım için ezeli hapishaneden kurtulmak gibi hissettim... çocukken sorduğum soruların cevaplarını bularak içeriden dışarıya bir bir kapılar açıldı, bazı kapılar arka arkaya hızla bazıları yavaş yavaş... sonunda gerçek dünya ile tanıştım.

Bende hafif Bi keşkül titremesi oldu . Laaan bsg

sanırım 7 yıl olacak gayet mutluyum ve çıkarken de hiç bir şey hissetmedim.

(bkz:yalnızlık)
yıllar geçti hala aynı his

Kabız olduktan sonra sıçmak gibi

ülkede gittikçe gericileşirken, sen de gittikçe yalnızlaştığını hissedersin

Çok ta seyapmamak lazım bi sigara yakın hepsi unutulur

Hiçbir şey hissetmedim. Zaten birşey hissediyorsan bir sıkıntı vardır.

Benim tanrım bu Olamaz, benim tanrım annemdir.
Beni doğurup büyüten odur.
Hangi biriniz kötülük gördü annesinden?
Annesi ona bağırdı diye elini sıkı tutmadı?
Bir tanrı varsa o da annelerdir.
Saygıyı hak eden tek onlardır.

Bir özgürlük, hafiflik, sanki çişin gelmiş de 10 saat tuttuktan sonra işemissin gibi bir rahatlama.

İçimden kilolar düştü gibi hissetmiştim. bide aydınlanmış gibi hissettim

Bu hisler kişiden kişiye değişebilir. Efe aydal'ın bu konuyu çok güzel işlediği bir videosu var. Herkes dinden çıktığında rahatlık hissetmiyor. Kimisi dinden çıkmadan önce bir amacı varken yani mesela en büyük amaç öldüğünde cennete gidebilmek için çabalamak her şeyi bu uğurda yapmak varken dinden çıkıp bir anda ben şimdi ne için yaşayacağım hissi doğabiliyor yani tam anlamıyla bir boşluğa düşübiliyor insan. Bu boşluk da intihara sürüklüyor. şahsen bende aynı şekilde rahatladım çıkınca ama bir anda olmadı benimki zaten hep şüphelerim vardı ve "ya varsa" ihtimali yüzünden çıkacak cesareti kendimde uzun süre bulamadım sonra lisede iyice emin olmaya başladıktan sonra kafir oldum 5 yıldır huzurluyum