Manası "yüce osmanlı devleti"dir. Osmanlı imparatorluğu'nun resmi adı gibi kullanılmıştır.
Osmanlı yöneticileri kendilerini dünyaya düzen veren insanlar olarak görmüştür. "Nizam-ı alem" dedikleri dünyaya kendi düzenlerini hakim kılma misyonları vardı. Kendi devletlerini "devlet-i ebed müddet" yani ebediyen yaşayacak devlet olarak adlandırdılar. Bu görüş fatih ve kanuni devirlerinde en üst seviyeye çıktı.
Tüm bu aşırı özgüven, geri kaldıkları gerçeğini görmelerine engel oldu. Duraklama devrinde kurtuluşu hala kanuni çağına dönmekte arıyorlardı. Kafalarındaki "ottoman nostrum"la meşguldüler ve ne reformun ne rönesansın farkına varabildiler.
Batı türklerinin 600 yılını hiç saymak gibi bir hataya düşemeyiz. Lakin osmanlı çağları bir asr-ı saadet çağı değildi. Bugün osmanlı romantizmi yapanların hiçbiri adamakıllı tarih bilgisine sahip değildir. Velhasıl fikir üretmeden önce düşünmek, düşünmeden önce de çok okumak lazım.