büyümeyi reddetmek

prometheus
Bence politik bir tutumdur. Yani ortalıkta mal mal dolaşmak beynin yerine hormonlarinla hareket etmek değil bahsettiğim şey.

Sistemin kadın ve erkeklere dayattığı şeyler var erkekler için okul askerlik iş evlilik çoluk çocuk vb. Kadınlar için de böyle. Hepimiz banka kredilerinin, lüks arabaların, müdürümüze yaranmak zorunda olduğumuz bir işin sahibi olup ölene kadar aynı tempo ile ilerliyoruz. Bundandır ki sistemin bizlere dayattığı "sen büyüdün haydi hayatın tadını çıkarma" mantığına karşı duruştur büyümeyi reddetmek.
darbeli matkap
"çocukluk insanın minisi değil farklı bir evresidir" bu sözden yola çıkarak büyüdükçe benliğimizi kaybettiğimiz sonucuna ulaşırız her geçen gün eski "beni" ararız yahu bana ne oldu ben bu değildim çocukluğumu yani "beni"istiyorum deriz.. bu yüzden büyümeyi rededen insan haklı insandır mutluluğu doğru yerde arayan insandır
yoldangecenbirlaik
ne kadar maddi yani bedensel olarak büyüsemde kabul ettiğim bir durumdur. Oyuncak oynamanın, gülmenin, hoplayıp zıplamanın, herşeye sevgi ile yaklaşmanın, onlara göre çocukca ama bize göre normal davranmanın kusuru yoktur. Kusurlu olan onlardır. Ünlü insanlarda şöyle demişler:
Eğer bir gün yolunuzu kaybederseniz bir çocuğun gözlerinin içine bakın; çünkü bir çocuğun bir yetişkine öğretebileceği her zaman üç şey vardır: Nedensiz yere mutlu olmak, her zaman meşgul olabilecek bir şey bulmak ve elde etmek istediği şey için var gücüyle dayatmaktır. "
Paulo Coelho
"Çocuklar en gözü pek filozoflardır. Ve gözü pek filozoflar da kaçınılmaz olarak çocuk kalırlar. Evet, tıpkı çocuklar gibi durmadan soru sorarlar."
Yevgeniy Zamyatin
Çocukluk, hayatımız boyunca özlemle geri dönüp baktığımız masumiyet ve mutluluk dönemi, hayatın cennetidir, kayıp cennet.
Arthur Schopenhauer
dookie
Ben.Bedenim büyüdü beynim buyumedi.Beden 18 beyin 10 da kaldı.Oyuncak oynuyorum hopluyorum zıplıyorum sevgi ile yaklaşıyorum her şeye.Kimseye kizmiyorum küsmüyorum.Belki bu yüzden çok kaybediyorum?