John fowles'in yazdığı, bu sıralar okumakta olduğum roman. Kitapta "medyum" diye geçen ifadenin daha dikkat çekici olsun diye "büyücü" olarak çevrildiğini düşünüyorum. Hikaye 1958'de başlayıp, oxford'lu müthiş kültürlü ve dejenere anlatıcının bay conchis denen amcayla tanışmasından sonra 1914'e geri atlama yaptı. İki dünya savaşından söz ederken galip taraf olarak galibiyetten değil de savaşın götürdüklerinden, "insan" üzerine etkisinden dem vurmasıyla fransız yazar celine'in gecenin sonuna yolculuk adlı efsane yapıtıyla benzeşti. Ama bu onun gibi tam bir savaş kitabı değil. Kendi yarattığı sahnede insanlara birer rol biçip onların iradesi dışında psikolojik ve sosyal deney yapan psikopat bir amca o bay conchis. "Ben bir medyumum" diye olaya girdi. Ama bunu "özel yeteneğe" indirgeyecek fantastik bir kitap da değil. İnsanların düşüncelerini okumanın bilimsel bir yolunu bulmuş olduğunu tahmin edebilirim sadece şu anda. Kitabı btirince giriye tekrar ayar çekerim. Başka başlıktan Bkz. Yerinden gelen için boş kalmasın diye yazdım.
