burası

benim mekanım lan. burası benim mekanım işte. iyi ki var. içindekileriyle birlikte. sizi yerim. tek arkadaşım sizsiniz. dışarıda görüştüklerimle burada yazdıklarımı konuşamıyorum. çünkü dinlemek istemiyorlar. çünkü hem bu faşizmin git gide yaklaştığını sezemiyorlar hemde gerçekliğini algılayamıyorlar. o yüzden ben ne zaman ağzımı açsam sıkılıp haydi ''şu'' etkinliği yapalım diye beni öteliyorlar. sevip saydıkları için başlarından da savamıyorlar böyle aptalca arada kalıp katlanıyorlar ama bu biçimdeki arkadaşlık ilişkilerimizde ne ileri ne geri, stabil saçmalıklar ve alakasız muhabbetler ekseninde geçiyor. bak böyle dedim ya. burada şimdi pencere'de var böyle. haha. neyse. burası bizim. sikerler aq