Vincent Van Gogh'un rehabilitasyon merkezinden çıktıktan bir yıl sonra yaptığı ve sanatta alegorik ifade biçiminin en ilginç örneklerinden olan yapıttır. (1888)
http://oldmasters.ie/index.php/product/vincents-chair-with-pipe-by-van-gogh/
Eserde ilk göze çarpan şey ayağı yamuk bir sandalyedir. Kapalı bir mekânda, muhtemelen sanatçının Arles'te yeni taşındığı evinden bir odayı mekân olarak kullanmıştır. Eserde sol kenardan resme doğru giren ahşap bir kutuda filizlenmiş birkaç soğan dikkat çekmektedir. Geleceğe umut dolu bir bakışın ve yeni bir hayatın simgesel olarak aktarımı söz konusudur. İmzasını da bu kutunun üzerine atan sanatçı aynı o soğanlar gibi canlı olduğunu ve yaşam enerjisini, izleyiciye aktarmak istemiştir.
Sandalyenin sağ ön köşesine konmuş tütün ve piponun kendisi ile özdeşleşmesini istemiştir. Öte yandan pipo ve tütünü en az kendisi kadar seven bir diğer sanatçı ise hayranı olduğu Ressam Poul Gauguin'dir.
Arles'te yer alan bu ev atölyesini ziyaret etmiş ve muhtemelen bu sandalyeye oturmuştur. Beraber pek çok felsefeyi tartışmışlardır. Ayrıca Gouguin'in resim anlayışı Van Gogh için oldukça zordu. Bir şeyi hayalden tuvale aktarmanın vermiş olduğu zorluğu aktarmak için sandalyenin sağ ayağını deforme olmuş ve kırık olarak resmetmiştir.
bir otoportre olarak sandalye
Da Vinci, Van Gogh Gibi Döneminin İyi Sanatçılarının Eserlerinin İyi İncelenmesi Gerekir Çünkü Ciddi Anlamda Matematiksel Hesaplar Var. Ve Bence Sanatçılık Budur Bilime Öncülük Etmek