bir gün öleceğinin aklına gelmesi

klotho
özellikle babalar günü gecesi aklıma gelen şeydir .11 yıl oldu.Ölümü tattıktan sonra insan o aşk acılarına,kaybettiği eşyalara falan üzülmüyor.Kapının arkasında duran montunu izliyorsun,vitrinde duran saatine takılıyor gözün,köşede asılı olan fotoğrafına bakıp 'neden' diye soruyorsun.sonra bir gün seninde öleceğin aklına geliyor.derin bir iç çekip devam ediyorsun nefes almaya.
2
feminafortis
özellikle en mutlu günlerimin gecesi ansızın aklıma gelen, geldiği gibi de gitmeyip saatlerce kafa yorduran düşünce.
nazım hikmet ne güzel söylemiş;

“İnsan, öleceğini
bile bile
nasıl yaşar?

Ya çıldırır
ya da öleceğini
unutur…”
justblond
genelde ölmekten ziyada yaşlanmak akıllara gelir -ki daha kötüdür- her açıdan kısıtlar yaşlılık insanı. eksik hissedersin, gençleri gördükçe için gider hatırlarsın, zamanın nasıl akıp gittiğine yanarsın. evlenmişsen çocukların, torunların olur. onların hayatlarıyla mutlu olursun. çünkü kendin için mutlu olma vaktini de geçmişsindir.
scarletcrow
çok sıkıntılı bir durumdur.

geceleri çıldırıyorum bir gün öleceğim diye, korkum artık bir hiç olmak.

eyvallah yaşıyorkende çok bir şey değildik
tombikmimar
ahiret inancınız yoksa sizi daha da sarsacak bir durumdur. çünkü ölünce sizin açınızdan her şeyin biteceğini, sonrasında biyolojik sürecin nasıl ilerlediğini, toprağın altında nelere yem olacağınızı biliyorsunuzdur. ama bir yandan da hayattan kopamaz hala yaşamaya, çabalamaya devam edersiniz. böyle bir durumda geçmişi ya da geleceği düşünmeden anı yaşamak gerekmektedir.
(bkz:ömür dediğin bir gündür o da bugündür)