haber şu: http://tr.newsner.com/7-yasindaki-cocuklarini-oldurduler-doktor-cocugun-elinde-bakin-nasil-bir-not-buldu/hakkinda/haberler-tr
kanım dondu. bir çocuğa sevgini, şefkatini, ilgini veremeyeceksen neden doğuruyorsun? en kötü aldır! bir çocuğun hayatını zehir etmenin acımasızlığı ve bunu yapan kişinin anne ve baba olması...
anne ve babanın kendi çocuğunu öldürmesi
Yazık ya valla okurken gözlerim doldu. Öz oğluna bunları yapmak bu nasıl bir vicdansızlıktır gereği yapılır umarım bunu dilemekten başka bir şey gelmiyor elimizden ne yazık ki.
benim gibi bir domuzun gözlerini dolduran haber. insanlığa yazıklar olsun dedirten cinsten..
Nasıl böyle insanlar olabilir aklım cidden almıyor.Böyle öğretmende olmaz olsun.
İnsan kirliliğinin çevre kirliliğinden daha sorunlu olduğunu açıklayan durumdur.
Yurt dışında ki haberlere baktıktan sonra doğruluğuna inandığım hikaye. Bunun gibi yüzlerce hikaye varken, sadece haberler çıkanların umursanıyor olması çok komik bir durum ve hemen üzerinden prim yapılmaya başlandı. Çocuklara değer vermeyen her toplumun geleceğinin karanlık olduğu apaçık ortadadır. Çocugun mektubundan bir parça koyuyorum lakin hala bir şey içimde kendimi sorgulamama neden oluyor.
"Bir gün yere çay döktüm beni yine dövdüler.
Göğsümde ağrı hissettim. Anneme söyledim ama önemsemedi. Sonra tek başıma hastaneye gittim. Beni görmeye gelmediler.
Doktor, annemin ve babamın yakında geleceğini söylese de onlar hiç gelmedi. Bekledim ve bekledim… Ama kimse gelmedi. Yine de onları çok seviyorum.
Ivan, iki gün sonra hayatını kaybetti. Doktor ise elindeki küçük kâğıtta şunların yazılı olduğunu gördü:
“Canım annem, canım babam
Çirkinim, pisim ve aptalım. Beni sevemediğiniz için çok üzgünüm.
Sizi hiç kızdırmak istemedim. Anne senden tek istediğim içten bir kucaklamaydı. Baba seninle ise dışarıya çıkmak, elinden tutmak ve bana şarkı söylemeni istedim.
Benden utandığınızı biliyorum. Asla istediğiniz gibi bir çocuk olamayacağım.”
Ivan'ın kalbi aniden durdu..."
"Bir gün yere çay döktüm beni yine dövdüler.
Göğsümde ağrı hissettim. Anneme söyledim ama önemsemedi. Sonra tek başıma hastaneye gittim. Beni görmeye gelmediler.
Doktor, annemin ve babamın yakında geleceğini söylese de onlar hiç gelmedi. Bekledim ve bekledim… Ama kimse gelmedi. Yine de onları çok seviyorum.
Ivan, iki gün sonra hayatını kaybetti. Doktor ise elindeki küçük kâğıtta şunların yazılı olduğunu gördü:
“Canım annem, canım babam
Çirkinim, pisim ve aptalım. Beni sevemediğiniz için çok üzgünüm.
Sizi hiç kızdırmak istemedim. Anne senden tek istediğim içten bir kucaklamaydı. Baba seninle ise dışarıya çıkmak, elinden tutmak ve bana şarkı söylemeni istedim.
Benden utandığınızı biliyorum. Asla istediğiniz gibi bir çocuk olamayacağım.”
Ivan'ın kalbi aniden durdu..."
Artık yalnızca görünüş itibarıyla birer insan olduğumuzun kanıtı. Hatta 1349554. kanıtı falan. Lanet olsun!