okuyup üzerine düşünülmesi gereken derin bir neyzen teyfik şiiridir.
kal'a-i âsâr-ı zulme verdim istihkâm-ı tam
ettim istibdad ile tarihe ibka-ı nâm
öyle tarsîn eyledim olsa cihan zir ü zeber
attığım üss-i mezâlim haşre dek eyler devam
ben o cellâdım, vatanda açtığım her yârenin
iltihâbı bir zaman etmez kabul-i iltiyâm
nerde cengiz, engizisyon, nerde haccac ü yezid,
nerde timur, hülâgû, nerde ecdâd-ı izâm
nerdedir şeddâd ü nemrûd, nerdedir ad-u semûd
her cihetçe zâlimân-ı dehre ben oldum imâm
ben ölürsem mülk-ü millet bitmeden volkan gibi
ka'r-ı lâhdimden tüter eflâka dûd-i intikam!
ol kadar ezdim şu miskin milleti ki etmesin
fasl-ı dâvâ eylemek'çün rûz-i mahşerde kıyâm!